Όποια ονομασία και να του δώσετε, το Ναύπλιον είναι το διαμάντι της Πελοποννήσου, με ιστορία γεμάτο μύθους, κατακτητές και επαναστάσεις. Το όνομα της πόλης είναι προς τιμήν του γιού του Ποσειδώνα, Ναύπλιος και το κάστρο του Παλαμηδιού προς τιμήν του Παλαμήδη, τοπικός ήρωας του Τρωικού πολέμου. Οι κατακτητές που έχουν περάσει από την πόλη έχουν αφήσει έντονα σημάδια στην αρχιτεκτονική του Ναυπλίου δίνοντας στην πόλη μια κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα. Στα μέσα του 1400 χτίστηκε το Μπούρτζι. Οι Τούρκοι κατέκτησαν την πόλη το 1542 και το Ναύπλιο έγινε ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια εμπορίου. Η πόλη κατακτήθηκε από τους Ενετούς πάλι και χτίστηκε το Παλαμήδι και το φρούριο της Ακροναυπλίας. Η πόλη ανεξαρτητοποιήθηκε το 1822 και επειδή συμμετείχε ενεργά κατά τη διάρκεια της επανάστασης, έγινε η πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας. Ο Βασιλιάς Όθωνας αποφάσισε το 1834 να κάνει την Αθήνα την πρωτεύουσα της χώρας και μέχρι το 1960 το Ναύπλιο συνεχίζει ανενόχλητα να αναπτύσσεται μέχρι το επόμενο μεγάλο στάδιο που έπαιξε καθοριστικό ρόλο: την άφιξη του τουρισμού.
Οι «πολύχρυσες Μυκήνες» του Ομήρου υπόσχονται να σας μεταφέρουν στο Βασίλειο του μυθικού Αγαμέμνονα. Στην Ακρόπολη θα εισέλθετε από τη θρυλική πύλη των Λεόντων, σύμβολο δύναμης του βασιλικού οίκου των Μυκηνών. Ακολουθώντας τα βήματα των Ατρειδών, θαυμάστε «τα κυκλώπεια τείχη», τον περίφημο «Θησαυρό του Ατρέα», τον «τάφο της Κλυταιμνήστρας», το «παλάτι των Ατρειδών», τους Ταφικούς Κύκλους Α’ και Β’, και πολλά άλλα μνημεία της εποχής που ο μύθος συνάντησε την ιστορία. Οι ανασκαφές του Ερρίκου Σλήμαν τον 19ο αιώνα έφεραν στο φως τα ανεκτίμητα αυτά μνημεία που θα σας ταξιδέψουν σε μυθικές κι ένδοξες εποχές. Σήμερα, οι Μυκήνες σας περιμένουν να ανακαλύψετε τον τόπο που κάποτε πάτησαν οι ομηρικοί “κάλλιστοι των ανδρών”.
Το κάστρο του Άργους είναι ένα από τα παλαιότερα και πιο ιστορικά κάστρα στην Ελλάδα. Το κάστρο της Λάρισας («Άργος» σημαίνει κάμπος και «Λάρισα» σημαίνει ακρόπολη) , τοιχοδομήθηκε κατά τους προϊστορικούς χρόνους, επισκευάστηκε και επεκτάθηκε αρκετές φορές από την αρχαιότητα και έπαιξε σημαντικό ιστορικό ρόλο κατά την Ενετοκρατία και την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Μια βόλτα στο αρχαιολογικό χώρο της ΛΑΡΙΣΑΣ όπως λέγεται το ενετικό κάστρο στην κορυφή του ομώνυμου λόφου είναι πάντα μια ευχάριστη διαδρομή και μια στιγμή για ηρεμία ατενίζοντας τον αργολικό κάμπο, το 'Αργος και το Ναύπλιο. Το θέατρο Άργους χτίστηκε το 320 π.Χ. Μπροστά στο χώρο βρίσκεται η Αγορά, το Ρωμαϊκό Θέατρο και τα λουτρά του Άργους. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα αρχαιολογικά επιτεύγματα στην Ελλάδα και ανακαινίστηκε γύρω στο 120 μ.Χ. Με χωρητικότητα 20.000 περίπου θεατών αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αρχαία θέατρα στον ελλαδικό χώρο.
Το Κεφαλάρι είναι πανέμορφο χωριό. Τα σπίτια του είναι απλωμένα σε μεγάλη έκταση και κτισμένα ανάμεσα σε πανύψηλα δένδρα και περιβόλια. Το τοπίο είναι μαγευτικό. Ο περικαλλής ναός, τα αναβλύζοντα νερά στα θεμέλια του ναού, τα πέτρινα γεφύρια και οι καμάρες, όλος ο κρεμαστός βράχος που κρύβει μέσα του το σπήλαιο, τα λογής λουλούδια και τα αναρριχώμενα φυτά – ο κισσός και η βοκαμβίλια, που είναι σκαρφαλωμένα στον άγριο βράχο κατά την είσοδο της σπηλιάς – η πλατεία με τα αιωνόβια πλατάνια και τα άλλα δένδρα, το δροσερό και πυκνό άλσος δίπλα, αλλά και οι παραδοσιακές ταβέρνες και τα εξοχικά κέντρα και τα καταστήματα του χωριού και νοτιότερα οι νεροτριβές αποτελούν στοιχεία μοναδικής και ανεπανάληπτης ομορφιάς.
Καρυά, στα φουσάτα των Δαγρέδων. Το όμορφο κεφαλοχώρι. Δεύτερος σταθμός η Καρυά, επισήμως χαρακτηρισμένη ως διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός. Γαντζωμένη ανάμεσα στο Αρτεμίσιο και το Ξεροβούνι, προσφέρει στον επισκέπτη εκπληκτική θέα με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των σπιτιών της και την αμφιθεατρική τους διάταξη. Πέτρινα παραδοσιακά σπίτια και αρχοντικά, κοσμούν σήμερα τα καλντερίμια και τα σοκάκια του χωριού. Στο προαύλιο της εκκλησίας του Αη-Γιάννη, βρίσκεται ο ανδριάντας του τοπικού οπλαρχηγού Γιαννάκου Δαγρέ. Το πέτρινο σχολείο με τη βρύση του, είναι δωρεά του εθνικού ευεργέτη Συγγρού. Η Καρυά είχε ανέκαθεν συνδεθεί με τα πλούσια νάματα του Αρτεμισίου και οι επτά νερόμυλοι με τις έρημες τώρα πια μυλόπετρές τους, μαρτυρούν περασμένα μεγαλεία.
